Grobari Jug(VIDEO)

Kako se postaje pravi sampion - KK Partizan NIS

Vaterpolo Klub Partizan

ISTORIJA

Blistavi uspesi naše zemlje u vaterpolu ne bi bili mogući da 1946. godine nije osnovan vaterpolo klub Partizan. Bazen crno-belih je više od pola veka mesto gde se rađaju najveće zvezde ovog sporta, ali i gde se pišu najveći uspesi na međunarodnoj sceni.


Partizan je u Prvu saveznu ligu stigao 1952. godine, morao je da sačeka čitavu deceniju kako bi osvojio prvu titulu nacionalnog šampiona, ali od te sezone 1962/63 retko ko može da zaustavi crno-bele.
Partizan je osvojio čak 23 titule prvaka, 21 trofej Kupa, a u Evropi je zvanično drugi najuspešniji tim u istoriji sa čak šest titula šampiona! Crno-beli su bili na krovu Starog kontinenta u sezonama 63/64, 65/66, 66/67, 70/71, 74/75 i 75/76, a Fajnal for su igrali još u sezonama 06/07 i 09/10.

Osvajane su i titula Superšampiona Evrope (1991), Kup pobednik kupova (1990), Mediteranski kup (1989), kao i trofej LEN kupa osvojen 1998. godine koji je kompletirao riznicu svih evropskih trofeja.

Osim fantastičnog rekorda na klupskoj sceni, Vaterpolo klub Partizan može da se pohvali i činjenicom da su njegova čuvena škola i karakterističan način igre bili ključni u stvaranju šampionskih generacija naše zemlje, a samo nabrajanje nekoliko imena bivših asova crno-belih dovoljno govori: Milanović, Šoštar, Ikodinović, Savić, Udovičić, Vujasinović...

Titule

7 titula prvaka evrope
23 titule prvaka drzave
20 titula prvaka Nacionalnog Kupa
1 titula super sampiona Evrope
1 titula Kupa pobednika Kupova Evrope
1 titula Mediteranskog Kupa
1 LEN Kup

Kosarkaski Klub Partizan

ISTORIJA


Košarkaški klub Partizan nastao je kao košarkaška sekcija Sportskog društva Centralnog doma Jugoslovenske armije. Sportsko društvo CDNJA Partizan osnovano je 4. oktobra 1945. Košarkaška sekcija CDNJA Partizan nastala je od košarkaške reprezentacije Jugoslovenske armije, koja je 1945. godine osvojila prvenstvo države na turniru sa reprezentacijama jugoslovenskih republika. Pod imenom Partizan košarkaši današnjeg KK Partizan nastupaju od prvog klupskog šampionata Jugoslavije, održanog 1946. godine. KK Partizan je 1953. godine zvanično prestao da bude klub Jugoslovenske armije, pošto je i celo sportsko društvo devojenizovano i dobilo naziv Jugoslovensko sportsko društvo Partizan (JSD Partizan).
Iako veoma jakog igračkog sastava, sa dosta košarkaša koji su nastupali za reprezentaciju Jugoslavije, na prvu titulu seniorskog šampiona Jugoslavije čekalo se sve do 1976. godine. U prvih 30 godina istorije Kluba kroz Partizan su prošli mnogi asovi – Mirko Marjanović, Boža Muncan, Radomir Šaper, Vilmoš Loci, Lajoš Engler, Čeda Stojičević, Bora Stanković, Borislav Ćurčić, Branko Radović, Radovan Radović, Miloš Bojović, Dragutin Čermak, Slobodan Jelić i mnogi drugi. U ovom periodu Partizan je čak pet puta bio drugi u prvenstvu Jugoslavije, u dva navrata imao je i isti broj bodova kao prvoplasirani tim, ali nije uspeo da stigne do titule nacionalnog prvaka.











Stvaranje Velikana

Uspon KK Partizan i njegovo izrastanje u veliki košsarkaški klub koji je postao jedan od najuspešnijih u Evropi, utemeljen je početkom 70-ih godina, kada su Klub počeli da vode bivši košarkaši i kada je stručni rad kao selektor i kao trener u svoje ruke preuzeo Ranko Žeravica. On je izvršio sjajnu selekciju mladih igrača na čelu sa izuzetno talentovanim Draženom Dalipagićem i Draganom Kićanovićem. Pošto je kao trener državne reprezentacije (do 1965. kao pomoćnik Aleksandra Nikolića, a zatim kao prvi trener), već više od deset godina pratio razvoj svetske košarke, uključujući i američku profesionalnu, Ranko Žeravica je u radu sa mladom Partizanovom ekipom primenio to znanje i iskustvo, pokušavajući da spoji najbolje osobine američke i sovjetske koncepcije košarkaške igre, prilagodivši ih osobenostima mentaliteta beogradskog, srpskog i jugoslovenskog podneblja.
Okupio je oko sebe i druge mlađe stručnjake. Krajem 70-ih godina, kada je Žeravica kao trener odlazio u inostranstvo, njegovi raniji saradnici, Borislav Ćorković i Dušan Ivković, preuzimali su ekipu i nastavljali da grade veliki Partizan.
Ovaj izuzetno važan period u istoriji Kluba krunisan je sa nekoliko trofeja. Prvi je bio titula šampiona Jugoslavije u sezoni 1975/76, a zatim su sledila i dva osvojena Kupa Radivoja Koraća (u finalu 1978. u Banjaluci je pobeđena Bosna sa 117:110, dok je 1979. u Beogradu Partizan bio bolji od italijanskog AMG Sebastiani Arigonija 108:98), jedan Kup Jugoslavije (1979) i još jedna titula državnog prvaka (1981). Osim treneru Žeravici, Ćorkoviću i Ivkoviću, koji su ekipu vodili do velikih uspeha, izuzetne zasluge za stvaranje velikana evropske košarke pripadaju igračima – pre svih Draženu Dalipagiću i Draganu Kićanoviću, ali i Farčiću, Todoriću, Kerkezu, Mariću, Petroviću, Pešiću, Beravsu, Zečeviću, Savoviću i mnogim drugima.

Novi Dream Team

Posle zatišja zbog smene generacija, krajem 80-ih godina, pod vođstvom novog direktora Kluba, slavnog košarkaskog asa Dragana Kićanovića, koji je smelo u rad uključio i mlade stručnjake, poput Duška Vujoševića (treneri su sredinom 80-ih bili i Zoran Slavnić, Borislav Džaković, Vladislav Lučić), stvoren je ponovo veliki trofejni košarkaski tim Partizana.
Stasala je generacija Aleksandra Đorđevića, Vlade Divca, Žarka Paspalja, Ive Nakića, Miroslava Pecarskog, koja je, uz sjajnu podršku nešto starijih Željka Obradovića, Milenka Savovića i Gorana Grbovića, predvođena mladim trenerom Duškom Vujoševićem, Partizan ponovo povela u sam vrh jugoslovenske i evropske košarke.
Ta generacija je 1987. godine osvojila titulu prvaka Jugoslavije, a 1988. posle sjajne serije pobeda u Kupu šampiona nad najjačim evropskim klubovima (Barselona, Makabi, Aris, Filips…) obezbedila je učešće na fajnal-foru u belgijskom gradu Ganu. Ipak, Partizan tada nije uspeo da se vine do samog evropskog Olimpa. Posle poraza u polufinalu od Makabija iz Tel Aviva (82:87), Partizan je pobedom nad Arisom (105:93) osvojio treće mesto u Evropi.
Sledeće, 1989. Partizan je, pojačan i mladim Predragom Danilovićem, po treći put osvojio Kup Radivoja Koraća, trijumfom nad Vivom Vizmarom iz Kantua. Posle poraza u prvoj utakmici u Italiji (76:89), u beogradskom revanšu "crno-beli" su furioznom igrom trijumfovali sa 101:82.
Te blistave sezone Partizanov drugi "Dream team" osvojio je i Kup Jugoslavije pobedom nad splitskom Jugoplastikom (87:74).
Evropska i svetska afirmacija tog drugog pokolenja velikih košarkaskih asova Partizana, privlačila je darovite mlade košarkaše u Klub, ali je, istovremeno, zbog velike zainteresovanosti finansijski moćnih klubova iz Evrope i SAD za Partizanove igrače, znatno skratila vreme koje su najbolji košarkaši provodili u Klubu. Vlade Divac i Žarko Paspalj krajem 1989., zajedno sa Draženom Petrovićem, postali su prvi igrači sa prostora Jugoslavije koji su otišli u NBA ligu. Kasnije su u NBA igrali i Aleksandar Đorđević i Predrag Danilović.


Na vrhu EVROPE

Posle odlaska generacije Divca, Paspalja, Grbovića, Savovića i ostalih nosilaca igre u prethodnom periodu, Partizan je pred sezonu 1991./92. stvorio novi mladi tim, čije su nove zvezde bili Aleksandar Đorđevic i Predrag Danilović. Uprava je za trenera izabrala dotadašnjeg kapitena ekipe i reprezentativca, Željka Obradovića, koji je dobio pomoć kakvu je samo mogao da poželi. Na mesto stručnog savetnika došao je nekadašnji trener i igrač Partizana, vrhunski evropski košarkaški stručnjak, profesor Aleksandar Nikolić. Uz punu podršku Uprave, trenerski tandem je sa mladom ekipom započeo izuzetno ozbiljne pripreme.
Ubrzo je mladi trener Obradović istupio u javnost sa nekim izjavama koje su se mnogima činile nerealnim. Tvrdio je da Partizan opet ima izuzetno jaku ekipu, da je novi tandem Đorđević – Danilović najbolji bekovski par u Evropi i da njegov tim u Evrpskoj ligi neće biti autsajder.
Ispostavilo se da je Obradović bio u pravu, iako se na Partizan te 1991. godine obrušila još jedna nevolja: FIBA je, zbog rata u Hrvatskoj, ekipama sa teritorije bivše SFRJ naredila da svoje utakmice kao domaćini moraju da igraju u inostranstvu. Beogradski "crno-beli" su se opredelili da budu "domaćini" u madridskom predgrađu Fuenlabradi. To se pokazalo kao dobra odluka – već posle prve utakmice u Evroligi, bilo je jasno da će se Partizan u Španiji osećati kao kod kuće, jer je španska publika na najlepši način podržala mladu ekipu.
Tako je počela velika Partizanova "odiseja" po Evropi. Ekipa Željka Obradovića je u ubitačnom ritmu evropskih i domaćih utakmica prevalila hiljade kilometara u samo nekoliko dana. Ali Obradovićev tim iz utakmice u utakmicu igrao je sve bolje.
Takmičenje u grupi u Evroligi Partizan je zavrsio na četvrtom mestu uz devet pobeda i pet poraza. To je značilo da će Partizan u odlučujućim utakmicama za plasman na Fajnal for, igrati sa bolonjskim Virtusom (te godine slavni klub nosio je ime Knor). Bolonjezi su imali snažan tim predvođen bivšim jugoslovenskim reprezentativcem Jurijem Zdovcom. Ali, Đorđević, Danilović, Nakić, Stevanović, Dragutinović, Rebrača, Šilobad, Koprivica, Lončar i Šarić u tri utakmice bili su bolji i, po drugi put u istoriji Kluba, izborili su plasman na Fajnal for koji se te 1992. održavao u Istanbulu.
Najveći uspeh u istoriji KK Partizan, osvajanje titule prvaka Evrope, ostvaren je na fajnal-foru u Istanbulu aprila 1992. godine. Do podviga je stigla ekipa čiji je prosek godina bio samo 21,7 i koja je od 17 utakmica u Evroligi do Fajnal fora samo jednu odigrala u Beogradu (revanš četvrtfinala protiv Knora).
Na fajnal-foru u istanbulskoj dvorani "Abdi Ipekci" Partizan je pobedio, u tom trenutku dva najjača evropska sastava – u polufinalu milanski Filips i u finalu Huventud iz Badalone. Svi ljubitelji košarke još uvek pamte čuvenu trojku kojom je Aleksandar Đorđevic u poslednjim trenucima finalne utakmice sa Huventudom (71:70) Partizanu doneo titulu evropskog prvaka. Najblistavija sezona u istoriji Kluba upotpunjena je trijumfom u domaćem šampionatu i Kupu.

Fudbalski Klub Partizan

ISTORIJA

Fudbalski klub Partizan osnovan je 4. oktobra 1945. Godine. Po osnivanju, svoje mečeve je igrao na stadionu 20 oktobar (igralište čuvenog predratnog BSK-a) , da bi 1949. na istom mestu izgrađen, tada u evropskim okvirima velelepni stadion JNA. Na njemu je Partizan osvojio  25 šampionskih titula: 1947, 1949, 1961, 1962, 1963, 1965, 1976, 1978, 1983, 1986, 1987, 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2002, 2003, 2005, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013.
Pobednik Fudbalskog kupa bio je 12 puta: 1947, 1952, 1954, 1957, 1989, 1992, 1994, 1998, 2001, 2008, 2009, 2011.
Godine 1966. Partizan je bio vicešampion Evrope, a 1978. godine osvojio je Mitropa (Srednjeevropski) kup.
Momčilo Vukotić je rekorder Partizana po broju nastupa u crno-belom dresu –  odigrao je 791 utakmicu, a rekorder u broju postignutih golova je Stjepan Bobek sa 425 pogodaka. Za reprezentaciju Jugoslavije nastupilo je preko 130 Partizanovih fudbalera, a više od pedeset utakmica odigrali su Bobek, Zebec, Čajkovski, Jusufi, Galić, Šoškić, Jokanović, Mijatović i Milošević.





Partizan neguje igru koju cene stručnjaci i gledaoci širom sveta, pa je zato veoma rado viđen gost od prvog susedstva do stadiona Južne Amerike. Osnovu te igre čini spremnost za nadigravanje, koja bazira na individualnim vrednostima i uigranosti ekipe, majstorstvu koje izmiče svakoj zamci i snazi. To Partizanovoj školi fudbala daje prednost i efikasnost. Crno-beli su u dosadašnjim ligaškim takmičenjima postigli šest pobeda sa deset i više datih golova, u dva prvenstva su postigli po više od stotinu golova i drže rekord jugoslovenske prve lige sa 111 pogodaka u jednom prvenstvu.

Igrači Partizana sa najviše odigranih utakmica:


1. Vukotić Momčilo  791 – 339 golova
2. Ilić Saša 644 – 224
3. Klinčarski Nikica  565 – 73
4. Damjanović Milan  537 – 19
5. Paunović Blagoje 514 – 5
6. Mihajlović Ljubomir  512 – 9
7. Stojković Nenad   492 – 30
8. Kovačević Vladimir   487 – 319
9. Pejović Vlada   485 – 2
10. Bobek Stjepan    478 – 425
11. Trifunović Aco   477 – 142
12. Belin Bruno    477 – 49
13. Radaković Miloš  475 – 10
14. Đorđić Svemir   466 – 102
15. Valok Marko 470 – 411
16. Varga Zvonko  451 – 167


                                                                                  



  TROFEJI

25 puta sampion Srbije
12 puta osvajac kupa Srbije
Vicesampion Evrope 1966
Pobednik Srednjeevropskog kupa 1978